“Mimarlık bizi besliyor; mimarlarla çalışmak işin tiyatro kısmını başka bir yere taşıyor.”

Mimarlar kendilerini güncelliyor ve mimarlığın sanat tarafı çok hızlı gelişiyor. Dolayısıyla mimarlığın bizi besleyen bir dal olduğuna inanıyoruz. Plastik sanatlarla ilişkimizde mimari çok önemli bir yerde duruyor aslında. Han Tümertekin ile, Akın Nalça ile, Bülent Erkmen ile çalışmak bizi çok besledi. Böyle olduğu için onlarla çalışmak bize güç veriyor.

Sahne tasarımcılarında - belki de eğitimlerinden kaynaklanan - bir güncellenememe problemi var. Elbette hepsi için aynı şeyi söylemek mümkün değil ancak sahne tasarımcılarıyla çok zor çalışılıyor. Örneğin oyunların biri için sahne tasarımcısıyla çalıştığımızda dekorun işlemediğini gördük. Dekorun işlememe sebepleri üzerine konuşmak, tartışmak gerekti. Ama tartışamadık. Onu da öyle geçiştirdik. Hem malzeme kullanımı, yeni malzemeler, yeni mimari çözümler açısından hem de estetik açıdan mimarlar ya da tasarımcılar çok daha besleyici oluyor. İşin tiyatro kısmını başka bir yere taşıyor.

Yurtdışında bir bizimki gibi küçük çaplı mekanlarda, bir çerçeve sahneler gibi orta çaplı mekanlarda, bir de çok büyük teknik donanımları olan salonlarda oyunlar oynanıyor.

Orta çaplı olanlarda da bir çok sahne pozisyonları deneniyor aslında. Çerçeve sahneden çıkarıyorlar oyunu, hangar gibi mekanlara seyirciyi yerleştiriyorlar. Bizimki gibi seyirci ile oyuncuyu bir araya getiren ufak çaplı mekanlar ise çok; özellikle Edinburgh ve Avinion'da. Festival boyunca 600'ün üzerinde oyun oynanıyor bu mekanlarda. Avrupa seyircisi için çok yabancı mekanlar değil bu ufak mekanlar.


Censor / Sansürcü

Daha büyük mekanlarda yapılan işleri de biraz bu ufak mekanlarda yapılan işler yönlendiriyor gibi. Genellikle orta çaplı mekanlarda çok iyi yönetmenler çok iyi işler çıkarıyorlar. Bu küçük çaplı mekanlar oradan oraya geçiş için sebep oluyor. Daha büyük çaplı mekanlar, zaten daha ticari oluyor masrafları çok yüksek olduğu için.