"bauhaus imaginista: Uzaklarda. İstanbul" sergisi için hazırlanan Türkiye Tasarım Eğitiminden Örnekler kapsamında düzenlenecek Temel Sanat Eğitimi başlıklı son atölye 14 Mart Cumartesi günü gerçekleşecek.
Altan Gürman’ın Temel Sanat Eğitimi dersinde kullandığı “Renk” temalı slayt
Arter ve SALT Araştırma, Altan Gürman Arşivi
SALT Beyoğlu’ndaki "bauhaus imaginista: Uzaklarda. İstanbul" sergisi için hazırlanan Türkiye Tasarım Eğitiminden Örnekler kapsamında 28 Ocak ile 8 Mart arasında, 1940’lardan 1970’lere İstanbul Teknik Üniversitesi, Devlet Tatbikî Güzel Sanatlar Yüksek Okulu (Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi) ve Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nde işlenmiş bir grup ders arşiv sunumları ve atölyelerle incelendi. 14 Mart’ta herkesin katılımına açık olarak düzenlenecek son atölyede (Türkçe), İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nde (Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi) verilen Temel Sanat Eğitimi ve Bauhaus anlayışının ders içeriğine etkileri değerlendirilecek.
1968-1970 yıllarında İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nde (İDGSA) gerçekleştirilen eğitim reformuyla Heykel Bölümü’nün müfredatına Temel Sanat Eğitimi dâhil edildi. Dersin hazırlıklarında, 1947’den İDGSA kadrosuna katıldığı 1969’a dek İstanbul Teknik Üniversitesi’nde (İTÜ) benzer bir eğitim sunan Ercüment Kalmık’a Altan Gürman eşlik etti. 1970-1971’den itibaren bütün öğrencileri kapsayacak şekilde bir yıla yayılan Temel Sanat Eğitimi, Gürman’ın yanı sıra Ali Teoman Germaner, Erkal Güngören ve Özer Kabaş’tan oluşan çekirdek bir kadro tarafından verildi. Çeşitli disiplinlerin birikiminden yararlanılan ders içeriğinde, Bauhaus yaklaşımları da etkili oldu. Ancak, sanat eğitiminin bilimsel bir bütünlükte sistemleştirilmesine yönelik bu uygulamalar okulda muhalefetle karşılaştı; 1981’deyse, YÖK kararıyla akademik yapının değişmesi neticesinde kaldırıldı. Temel Sanat Eğitimi’nin içeriğini, Arter ve SALT Araştırma Altan Gürman Arşivi ile SALT Araştırma Erkal Güngören Arşivi’nden seçili özgün kaynaklarla ayrıntılandıran arşiv sunumu 10-22 Mart’ta, SALT Beyoğlu’nun ikinci katındaki “Türkiye Tasarım Eğitiminden Örnekler” mekânında görülebilir.
*
Katılımcılar hakkında
Seyhun Topuz 1971’de İDGSA Heykel Bölümü’nden mezun oldu, 1977’de aynı kurumda Sanatta Yeterlik derecesi aldı. 1974-1978 yıllarında Uygulamalı Endüstri Sanatları Yüksek Okulu’nda asistan olarak görev yaptı. 1978-1980 ve 1983-1984’te çalışmalarını New York’ta sürdürdü. Çeşitli ödüllere layık görülen ve eserleri çok sayıda müze ve koleksiyonda yer alan Topuz, bugüne dek 14 sergi gerçekleştirdi.
Elâ Güngören “İstanbul’un Mimarî Dokusunda Modern-Sonrası Uygulamalar” konulu teziyle İTÜ’de doktora eğitimini tamamladı. 1993 ile 2018 yılları arasında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde Mimarlık Tarihi ve Kuramı Kürsüsü’nde öğretim üyesi ve Kültür Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak çalıştı. 2003-2007 yıllarında DOCOMOMO Türkiye Yönetim Kurulu’nda görev aldı.
Caner Karavit 1986’da grafik alanında yüksek lisansını tamamladığı Mimar Sinan Üniversitesi’nin Güzel Sanatlar Fakültesi’ne 1990’da araştırma görevlisi olarak girdi. 1995’te Sanatta Yeterlik derecesi aldı; iki yıl sonra yardımcı doçent ve Temel Eğitim Bölümü’nün başkan yardımcısı oldu. 2001-2007’de Yeditepe Üniversitesi’nde dışarıdan öğretim üyesi olarak Temel Sanat Eğitimi dersi verdi.
2003’te Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi (MSGSÜ) Temel Eğitim Bölümü’nde doçent ve bölüm başkanı oldu. 2009’da profesör olan Karavit, 2010-2014’te Trakya Üniversitesi’nde dışarıdan öğretim üyesi olarak Temel Sanat Eğitimi dersi verdi. 2010 ile 2013 yılları arasında MSGSÜ’nün rektör yardımcılığını üstlendi. Bugüne dek altı sergi gerçekleştiren ve yedi kitabı yayımlanan; ayrıca, çeşitli koleksiyonlarda işleri bulunan Karavit, 2018’den bu yana MSGSÜ Temel Eğitim Bölümü’nde öğretim üyesi olarak görev yapıyor.
İz Öztat 2009-2011 yıllarında Kadir Has Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde öğretim görevlisi, 2016-2017’de Oberlin College Görsel Sanatlar Bölümü’nde misafir öğretim üyesi olarak ders verdi. Sanatsal araştırmaları destekleyen ve güncel sanat alanında kendiliğinden örgütlenen oluşumlara katkıda bulundu. Güncel sanat yazıları ve kurmaca metinleri çeşitli mecralarda yayımlandı. Bireysel ve kolektif süreçleri kapsayan ve “bastırılmış geçmişin bugüne musallat oluşu, yitirilenin izini sürme ve resmî anlatıların kurmacanın olanaklarıyla müzakeresi”ne odaklanan sanat pratiğine devam ediyor.