“Meleklerin Payı”

“Meleklerin Payı” viski yıllandırılmakta iken, ahşap fıçılardan buharlaşan hacme verilen isim. Bu hacim, coğrafyanın nemine bağlı olarak yılda %2 ile %16 arasında değişebiliyor. Havaya karışıp yok olan bu alkolün meleklere ait olduğuna ve olağanüstü bir niteliğin bu payın ‘ödenmesi’ karşılığında yakalandığına inanılıyor. Başka bir inanç ise, meleklerin içkiden ‘çalmasına’ göz yumduğumuz takdirde, onların da karşılığında aşkı çalmamıza izin vereceklerine dair.  

Necla Rüzgar, “Atlas”, 2017
 
Sergiyi düzenleyen Deniz Artun, bu şiirsel anlatımdan yola çıkarak, sanatçıların kendi ambarlarında sakladıkları değerli fıçılarından tatmak üzere bir sergi düzenliyor. Görmeye ve göstermeye alışmadığımız eserleri bir araya getiriyor. Davet ettiği yaşayan sanatçılardan, tıpkı viski gibi, henüz olgunlaştırmakta oldukları eserleri sergilemelerini istiyor.

Bugün hayatta olmayan Erol Akyavaş, Mehmet Koyunoğlu ve Mübin Orhon’dan ise, yarattıkları arasında ‘gözden kaçan’ eserleri seçiyor. Böylece bilinmedik sanatçıların ya da deneysel eserlerin de ‘yükselerek’ meleklere ulaşması hedefleniyor. Karşılığında, bu eserlere ‘meleklerin payı’nı verecek izleyicilere ve koleksiyonerlere, yeni/başka bir ‘aşk’ vadediliyor. 

Erol Akyavaş, İsimsiz (Longwood Garden Philadelphia), 1970’ler

“Meleklerin Payı” sergisi, 14 Eylül - 22 Ekim 2017 tarihleri arasında Tophane'deki Tütün Deposu'nda (DEPO) izleneblir.
 
Sergide eserleri yer alan sanatçılar:

Erol Akyavaş
Züleyha Altıntaş
Fatih Aydoğdu
Gökhun Baltacı
Mehtap Baydu
Candeğer Furtun
İbrahim Karakütük
İlhan Sayın
Eda Gecikmez
Aslı Işıksal
Mehmet Koyunoğlu
Nermin Kura
Mübin Orhon
Necla Rüzgar
Anıl Saldıran
Elvan Serin
Seval Şener
Ali Şentürk
Mert Öztekin

Nermin Kura, ”Limonun Rüyası”

Seval Şener, “Rönesans Yeniden Düzenleme // Botticelli’nin ardından Venüs”, 2017