Özgün mimari detaylara sadık kalınarak çağdaş bir biçimde yeniden ele alınan Petya Evi'nin mimari projesi ZESA Architecture'a ait.
90'lı yıllarda tamamlanmış bir sitede bulunan yapı, birçok orijinal mimari detayına sadık kalınarak çağdaş bir biçimde yeniden ele alındı. Petya; döneminin ciddi bir yatırımı olarak bir tatil sitesi vasfında tasarlanmış, farklı konut tipleri içeren, bölge için halen önemli değeri olan ve yerel mimari hafızada yer edinmiş bir yapılaşma. Fakat site zaman içinde bir dil birliği korunamayacak kadar fazla ve niteliksiz tadilata maruz kalmış. Projenin amacı böyle bir yapıya günümüz şartlarına uygun biçimde, orjinal değerlerini koruyarak nasıl yaklaşılabileceğini, eski ile yeninin nasıl harmanlanabileceğini irdelemekti.
Yarım katlardan oluşan yapının plan şeması kullanıcı konforunu maksimize edecek şekilde düzenlendi. Her kat farklı bir fonksiyona ayrıldı. En alt ara kat, çocukların kullanımına özel bir oyun alanı ve yatak odası olarak çözüldü. Önceden en üst katta bulunan mutfak ve yaşam alanı, dışarısı ile ilişkilendirilmesi için giriş katına alındı. Böylelikle ana mekânlar hızlı erişilebilir, giriş avlusuna ve terasa açılabilir hale geldi. Kendi balkonu olan orta ara kat alanı, bir misafir yatak odası olarak tasarlandı. En üst kat, banyolu ve giyinme odalı bir ebeveyn suiti olarak planlanırken; onunla bağlantılı son ara katta ise manzaraya hakim olan terasta dış mutfaklı bir oturma alanı yaratıldı. Bu terasa açılan ufak hacim ise bir çalışma nişi olarak düzenlendi.
Yapının geçmişten günümüze uzanan yaşantısına atıfta bulunmak ve yıllardır süregelen yazlık ev hissiyatının altını çizmek için iç ve dış mekân zeminlerinde terrazzo kullanıldı. Ahşap malzemenin genel atmosferi dengeleyici bir rol oynaması amaçlandı. Diğer tüm malzeme ve dokular mekânın ferahlık hissine katkı sağlayacak şekilde seçildi. Dış cephenin orijinalinde kullanılmış olan serpme sıva yeniden uygulandı. Küçük hacimlerin daha işlevsel hale getirilebilmesi amacıyla her alana özel mobilyalar tasarlandı. Mutfak boyunca konumlandırılan mobilya, büyük kitleli klima, buzdolabı ve büfe ünitelerinin gizlenmesini sağladı. Mutfak ve salon arasına tezgah olarak da kullanılabilecek bir yemek masası eklendi. Ebeveyn yatak odasında alçak tutulan yatak arkası gardırop mobilyası, hacmin geniş hissedilmesine katkı sağlarken, her yönden manzaranın algılanmasına da olanak tanımış oldu.
Dış cephe doluluk boşlukları aynen korundu, yapı tüm sonradan eklenmiş elemanlardan arındırıldı ve dış mekânlar dışarıda zaman geçirmeye imkan verecek şekilde yeniden planlandı. Tamamı sert zemin olan mevcut giriş avlusu; yeşille çevrili, gölgelikli, rahat bir oturma alanı olarak işlevlendirildi. Giriş aksında konumlandırılan zeytin ağacının hem avluyu hem de iç mekânı zenginleştirmesi amaçlandı. Yaratılan bu zeytinli vista, kullanıcının günlük hayatında yeri büyük olan iç sirkülasyonun mimari algısını tamamıyla değiştirdi. Yaşam alanı ve ebeveyn yatak odasının teraslarında hafif ve yalın birer pergola tasarlanarak bölgenin yerel malzemesi kargı üst örtü olarak kullanıldı. Bu pergolaların yapının mimari geri çekilme hamlelerinin altını çizmesi hedeflendi.
