Mimar Steven Holl ve koreograf Jessica Lang’ın ortak çalışması ‘Tesseracts of Time', her biri farklı bir mevsimle ilişkilendirilen 20’şer dakikalık 4 bölümden oluşuyor.
Mimar Steven Holl ve koreograf Jessica Lang’ın ortak çalışması ‘Tesseracts of Time’ın ilk gösterimi, 6 Kasım 2015 tarihinde Chicago The Harris Theather for Music and Dance’de sahnelendi. Mimari ile dans, zaman ve mekanda yaratılan olasılıklar için tutku duyan iki farklı disiplin. Ancak ‘zaman’ı ele aldığımızda iki disiplinin de spektrumun en farklı noktalarında yer aldığını görüyoruz. Mimarlık belki de sanatlar içinde en uzun süreli olanlardan biri, dans ise sadece belirli bir zaman aralığında (performans süresince) gerçekleştirilebilen anlık bir çalışma. Tesseracts of Time bu iki sanat dalını yan yana getiriyor. Koreograf Jessica Lang ve mimar Steven Holl’ün, her biri bir mevsimle ilişkilendirilen ve 20’şer dakikalık 4 bölümden oluşan çalışması, mimari ve dansı aynı zaman ve mekanda buluşturuyor.
Dört bölümden oluşan performans, dört farklı kategorideki mimariyle ilişkilendiriliyor. 1. Yerin Altında 2. Yerde 3. Yerin Üzerinde 4. Yerin Ötesinde
İlk bölüm “ALTINDA”, yukarıdan süzülen günışığının çok yavaş bir hareketle mimarinin eğrisel iç mekanları üzerinde gezinmesiyle başlıyor. Dans fiziksel olarak sahnenin karanlık köşelerinde titreşiyor. Dansçılar siyah renkli geometrik ve köşeli kostümler giyiyorlar ve hareketleri David Lang’ın Anvil Chorus’u ile uyum içinde.
“İÇİNDE” adlı ikinci bölümde, ışığın içindeki sıkıştırılmış uzamsal sekanslar film projeksiyonuyla yansıtılıyor. Dans hareketleri yer çekimini hiçe sayarak duygusal bir dışavurum ve geometri keşfine çıkıyor. Dansçıların siyah-beyaz kostümleri ve mekan, Morton Feldman’ın Patterns in a Chromatic Field adlı minimalist piyano müziğiyle senkronize edilmiş.
“ÜZERİNDE” adlı üçüncü bölümde, sahnede beyaz renkteki Tesseract Fragmanları sergileniyor. Geometride ‘tesseract’ bir kübün dört boyutlu analogu olarak tanımlanıyor. Danstaki hareketler bu kez, sahnenin 3. boyutunda var olan mekanı keşfe çıkıyor. Fonda John Cage’in The Perilous Night adlı parçası var.
“ÖTESİNDE” adlı dördüncü ve son bölüm ses ve enerjinin gerilimiyle başlıyor. Tessaract’ler yukarı kaldırılıyor ve fonda Iannis Xenakis’in Metastaseis adlı parçası duyuluyor. Diğer bölümlerin aksine dansçılar burada turuncu ve kırmızı gibi canlı renklerle sahneyi kuşatıyorlar. Dans son derece lirik ve insanı hipnotize eden meditatif bir ifade tarzına bürünüyor.
Tıpkı mevsimler gibi performans da ilk bölüm “ALTINDA"nın karanlık atmosferiyle son buluyor. Burada ne başlangıç, ne de son var.
20’şer dakikalık 4 bölümden oluşan eser, yılın dört mevsimini simgeliyor. Bu çalışmada kullanılan mimari “Explorations of IN” adlı bir araştırma projesinden esinlenilerek geliştirilmiş.
Lang ve Holl, kendi bireysel sanatlarını en çok etkileyen ve mimarlığa ait nitelikleri barındıran müzikleri seçmeye özen göstermişler. Bu müzikler Columbia Üniversitesi’nin "The Architectonics of Music" adlı tasarım programındaki çalışmalardan esinlenilmiş.
