Tasarım ekibinde Hüseyin Kahvecioğlu, Nurbin Paker, Melike Ekin Saraçgil Ateş, Eren Vardar ve Bahadır Özcihan'ın yer aldığı proje, Kadıköy Belediyesi Hizmet Binası Mimari Proje Yarışması'nda ikincilik ödülüne değer görüldü.
Kadıköy Belediyesi Hizmet Binası Mimari Proje Yarışması Proje Açıklama Raporu
Mimari tasarımın temel ekseni; “yerin”, “işlevin” ve “mekanın” konu bağlamında yorumlanması doğrultusunda oluşmuştur.
…
“yere” dair;
Proje alanının konumu, ekstremlerin ve potansiyellerin bir aradalığıyla sıra dışı sayılabilecek özelliklere sahiptir. Öncelikle, var olan ve planlanan toplu ulaşım akslarının düğüm ve aktarma noktasında olması yakın çevreye büyük bir yoğunluk getirmekte ve aynı zamanda alanı tüm kent için son derece erişilebilir bir noktaya çevirmektedir. Taşıt ve insan trafiğinin yüksek yoğunluğu, alışılagelmiş bakış açısına göre çözülmesi gereken bir sorun gibi algılansa da, aslında muhtemel sorunlar kadar kente, kültüre ve sosyal hayata dair büyük potansiyeller yaratır. Bu tespitin tasarımdaki karşılıkları, olabildiğince zengin ancak yalın kentsel, kamusal mekanlar oluşturmak, insan ve taşıt trafiğini en rasyonel ve verimli bir şekilde çözmek ve özellikle yaya dostu bir çevre hedeflemektir.
“Yerin” bir diğer nesnel özelliği, yoğun bir yapılaşma alanı içinde, kuşatılmış bir boşluğun parçası olmasıdır. Alan, devamındaki açık otopark ve Nikah Salonu parselleri ile birlikte, iki yönde yapılardan oluşan duvarlar, diğer iki yönde ise demiryolu ve karayolu ana arterleri ile sınırı keskinleşmiş büyük bir boşluğun bir dilimi konumundadır. Bu durum alanın fiziksel ve kentsel açıdan değerlendirilmesinde göz ardı edilemeyecek bir özelliktir. Bu tespitin tasarımdaki karşılığı, yapılaşma kararlarının sadece proje parselini değil, parçası olduğu yakın çevrenin olası gelişimi ve potansiyellerini gözeterek alınması gereğini göz ardı etmemektir. Yapının arsada konumlanması, yönelimi, ve biçimlenmesinde yakın çevre ile bütünleşerek daha güçlü ve verimli kent mekanları oluşturma olasılığı göz ardı edilmemiştir.
“Yerin” görünenin yanında, hafızadaki izlerle varlığını sürdüren katmanları ayrıca önem taşır. Bu bölge, şehrin en eski yerleşim alanlarından biridir ve bu nedenle tarihi ve kültürel derinliklerin mekanı olarak güncel hayatta güçlü ve yoğun bir kamusal kullanıma olanak yaratılmaktadır.
“işleve” dair
Yerel yönetim kavramı halkın yönetime doğrudan katılımı ile güçlü bir ilişki içindedir ve bu yüzden demokrasinin temel katmanlarındandır. Çağdaş ve demokratik değerler, yöneten ile yönetilen arasındaki ilişkiyi açıklık ve şeffaflık çerçevesinde kurmayı gerektirir. Diğer yandan yerel yönetimlerin işlevi sadece idari hizmetlerin sunulması değil, aynı zamanda sosyal, kültürel ve ekonomik alanlardaki sürdürülecek faaliyetlerle toplumun yaşam kalitesini yükseltmektir. Bu iki tespit doğrultusunda, yerel yönetimin her daim kapıları halka açık, erişilebilir, şeffaf, dinamik yapılar olması gerektiği söylenebilir. Böyle olması beklenen bir kurumun mekanı da, idari hizmetlerle birlikte güçlü ve dinamik kamusal hayatın da mekanıdır.
Kısaca özetlenen bu tespitlerin tasarıma yansıması; belediyenin esnek, dönüşebilir, gelişebilir rasyonel bir kurgu içinde temel işlevlerini sürdürürken, aynı zamanda bina içinde ve çevresinde halkın her kesimi için davetkar olabilecek, kentsel yaşam konforunu yükseltecek mekânsal düzenlemelerin hedeflenmesidir. Diğer bir husus, açıklık ve şeffaflığın, soyut ve somut anlamda değerlendirilmesi ve çalışanın verimini ve güvenliğini olumsuz etkilemeyecek şekilde halkın kurumla yakın, iç içe olabileceği mekânsal deneyimler öngörülmesidir. Bunun mekânsal karşılığında, meydandaki seyir basamakları boyunca devam eden rampadan ulaşılan ve kamuya bırakılmış terasa ulaşan düşey sirkülasyon çekirdeği, şeffaf bir tüp olarak rasyonel ofis bandının kuşattığı atrium içinden yükselmekte, böylece kullanıcılar belediyenin kontrollü alanına girmeksizin kurumun çalışma ortamını görme, deneyimleme imkanı bulmaktadır.
“mekâna” dair
Mekan, mimarlığın temel nesnesidir. Sadece düşünce ve kavram düzleminde kalmayı tercih eden mimari bakış için de fiziksel mekan düşüncenin kaynağıdır. Kısaca, mimarlığın çok geniş bir yelpazeye dağılan nesnel ve soyut üretimlerinin ortak paydasıdır. Bu yüzden de inşa edilen mekan, kendini gerekli kılan koşulların ürünü olsa da, aslında bunun ötesinde anlam ve değer taşır. Bu tespit çerçevesinde, tasarlanan mimari ve kentsel mekanların temel işlevlerini en iyi bir şekilde yerine getirmenin ötesinde kullanıcısı ve kentli üzerinde olumlu etliler yaratması hedeflenmiştir. Rasyonel, ekonomik, verimli çalışan kurgu içinde aynı zamanda etkileyici, imgesel değeri yüksek, yer yer alışıldık dışı deneyimler yaşatabilecek mekânsal çevreler hedeflenmiştir. Bunun tasarımdaki karşılığına, yapının arazide konumlanışı ile yarattığı dış mekanların yapının bir bütün olarak farklı yönlerden algılanmasına imkan sağlaması ve böylece yapının güçlü bir imgesel etki yaratması örnek verilebilir. Dış mekanların aktif yeşil alanlar, meydan, aktivite alanı gibi farklılık içeren kullanım alanlarını kesintisiz bir bütünlük içinde sunması da kentsel mekanı güçlendirmekte, kentte bir odak alana dönüşme potansiyeli yaratmaktadır. İç mekanda ise, binanın merkezinde oluşturulan boşluk, atrium, iç ve dış arasındaki dengeli ilişkisi ve boşlukta yer alan platformların farklı kullanım alternatifleri ile alışıldık bir belediye veya ofis mekanı ortamı yerine farklı etkileşim ve deneyimlere imkan tanıyan bir iç mekana dönmektedir. Gün içinde değişecek doğal ışık koşulları da iç mekanı zenginleştirici bir unsur olarak değerlendirilmiştir.
…
Yukarıda özetlenen mimari tasarım ekseninin yanında, çağdaş mimarinin temel yaklaşım ve değerleri, tasarım kararlarının gelişmesinde ve olgunlaşmasında etkili olmuştur. Başta “insan – çevre – doğa” ilişkisi, “teknolojik sistemler ve insan sağlığı” ilişkisi, “enerji verimliliği ve ekolojik denge”, “yapım sistemi ve sismik tedbirler”, “mekansal esneklik ve uyabilirlik” olmak üzere farklı konular göz önünde tutularak, ekonomik ve uygulanabilir çözümler aranmıştır.
