"Küçükken Mimar Değil, Büyükanne Olmak İstiyordum"

E. Seda KAYIM / 30 Mart 2010

Japon mimarlık ikilisi Kazuyo Sejima ve Ryue Nishizawa, 1995 yılından bu yana SANAA bünyesinde gerçekleştirdikleri mimarlık üretimi ile 2010 Pritzker Ödülü'ne layık görüldüler. Chicago Tribune mimarlık blogu "Cityscapes"in yazarı Blair Kamin ise onlarla, Pritzker sonrası ama hiç de Pritzker üzerinde dönüp dolaşmayan kısa bir söyleşi gerçekleştirdi.

Ödülü kazandığınızı nasıl öğrendiniz ve tepkinizne oldu?

Ryue Nishizawa: Burada, ofisimizdeydik. Elbette muhteşemdi ama kimseye söyleyemiyorduk; bu nedenle de oldukça stresliydi. Tüm bu güzel duyguları içimizde tutmak zorundaydık. Hemen ardından da –her ne kadar sabahın biri olsa da- işe dönmemiz gerekiyordu.

SANAA neye karşılık geliyor?

Kazuyo Sejima: Aslında –bunu hiçbir yere yazmıyoruz ama- ismimiz "Sejima and Nishizawa and Associates" olarak düşünülmüştü.

Siz yalnızca iş ortağısınız ve karı-koca değilsiniz, değil mi?

Sejima ve Nishizawa: Doğrudur.

New Museum, New York.

Pritzker Ödülü'nü kazanan ikinci mimarlık ortaklığı ve ilk kadın-erkek ortaklığısınız. Lütfen nasıl birlikte çalıştığınızı anlatabilir misiniz? Aynı işleri mi yapıyorsunuz? Sorumlulukları paylaşıyor musunuz? Tasarımlarınız üzerinde hiç tartışır mısınız?

Nishizawa: Eşit olarak katkıda bulunuyoruz ama aynı anda değil. Her şeyden önce birbirimizi, yollarımızı kaybetmekten kurtarıyoruz.

Sejima: Bazen tartışıyoruz. Ama genellikle olanların üzerine düşünmek için bir birbirimize bir teneffüs hakkı tanırız ve sonrasında yeni bir doğrultuda sakince tartışırız.

Nishizawa: Sejima-san çok cesur ve aynı zamanda çok istikrarlı. Kolay kolay duygusallaşmaz. Akılcı kalmasını bilir.

Sejima: Pek çok şeyi bir arada ve çalışanlarımızla tartışıyoruz. Ve oturup çok çalışıyoruz.

1 2 3 4

İlişkili Haberler