Karikatürcü gözüyle İstanbul

Karikatürcü gözüyle İstanbul'u bize biraz anlatır mısınız?

Eskiden gecekondu sorunu vardı kentte. Yapanlar mimar değildi, anonimdiler. Şimdi gökdelen sorunu var, yine yapanlar mimar değil, mimari ofisler.

İstanbul'da öyle bölgeler, öyle mahalleler var ki, üst üste bina ile tıka basa dolu ve bu binaların hemen hiç birisi mimar elinden çıkmış değil. İnsanlar ceplerindeki parayı denkleştirip kendileri yapmışlar. Binalar çok büyük alanlara yayılmışlar, renk renkler. Bu binalara bir karikatürcü ve mimar gözüyle baktığım zaman ise kafamda şöyle bir prototip oluşuyor: Genellikle her katında sağlı sollu ikişer dairenin oluşturduğu binalar...  Köşelerinde birbuçuka, üç metre boyutlarında balkonları, yatık pencereleri ve topuz çatıları var. Bu binaların hepsi birbirine benziyor, birbirlerini örnek almışlar. Hiç biri de bir şeye benzemiyor.
Yapanlar geldikleri yeni yerde hiç bir kültürel yardım görmemişler, hiç bir geleneği de sürdürüp getirememişler. Üzüm üzüme baka baka kararmış. Bütün bunlar oluşurken de İstanbul'da mimarlar eleştirilerden uzakta, kendi aralarında tartışadurmuşlar...