FilizY: Aranızda, örneğin hangi ölçekte işleri ortaklaşa yapacağınıza dair bir ölçü var mı?
BoğaçhanD: Bu, daha çok davetli yarışmalar ve birkaç küçük iş üzerinde deneyimlenmiş bir durum. Genelde hepimizin elinde belirli bir iş programı oluyor. Bu ofisteki herkes kendi işini kendisi görüyor. Birileri ona yaptığı işi delege etmiyor. Belli büyüklükteki işler ya da yan yana gelip büyük bir toplam olan küçük işler olduğunda, bu bir kişinin organize edebileceği sınırların dışına çıkabiliyor. Eğer böyle bir şeyse ve hepimiz için yeni bir deneyim sunuyorsa, orada bir işbirliği oluyor. Birbirimizi bireysel işlerimiz üzerinden tanıdığımız için de hangimizin hangi konularda daha meraklı, daha becerikli olduğunu kestirebiliyoruz. Bunu oturup konuşmamız da gerekmiyor.
Motivasyonlarımız, yapmak istediğimiz şeyleri bu koşullar ve ortamda varlığını kaybetmeden sürdürebileceğimiz, bir ortamın mümkünlüğü üzerine kuruluyor. Şöyle bir anektodum var:
'Dört Kuşak Mimarlığı Tartışıyor' başlıklı bir etkinliğe ben de dördüncü kuşak olarak katılmıştım. Doğan Tekeli, Mutlu Çilingiroğlu, Emre Arolat da diğer konuşmacılar ve herkes yaptığı işlerden bahsediyor. Ben de işte benim yaptığım işler diye diz üstü bilgisayarımın masaüstündeki şeyleri gösterdim. Bir taraftan bağımsız mimarlar bir araya gelip bir sergi yapmışız, bir taraftan bienal için birşey hazırlıyoruz, öte taraftan ben kendi bağımsız projelerim üzerinde çalışıyorum, mimarlık eleştirileri yazıyorum falan. Bunları aktarırken beni ben yapan şeylerden bahsettim. Aslında ne kadar postmodern bir kuşak olduğumuzdan, çok farklı şeylerin bizi besleyebildiğinden ve bunların her birini farklı farklı aktarabileceğimizden, bunun rahatlığını hissettiğimizden bahsettim. Oturum başkanı okuldan hocama Gürhan Tümer'di. Dedi ki, "...peki Boğaçhan sen bunlardan para kazanmıyorsan, büronu, aileni nasıl geçindereceksin, aç kalma riskin çok..." Ben de "..Ee zor oluyor ama bunların da yapılması gerekiyor." dedim.
MesutT: Mimarlık ille de 'büro' mu demek?
BoğaçhanD: Pratik olarak, ofisin gündelik yaşamda karşıladığı bir durumu var. Ticari bir kimliği var ve hizmet verdiği profesyonel alanla bir ilişki kuruyor. Mimarlığı yapı yaparak, proje üreterek yapmak isteyen birinin böyle bir araca ihtiyacı var. Ancak az önceki anektod üzerinden konuşursak o hep olagelen biçimde tanımlanmak zorunda değil bence...Mimar yapmak istediği şeyi ortamının merkezine yerleştirebilirse o ortam ona hizmet edecek biçimde yeniden tanımlanabilir bence...