Beşiktaş'ın Bir Yüzü, İstanbul'un İki Yüzü...

İstanbul sakinleri olarak pek çoğumuzun belki sadece aktarma yapmak için, belki bir motor-vapur keyfi yaşayarak "karşı"ya uzanmak için, zaman zaman eski okul arkadaşlarımızla tek ortak noktamız olduğu için, kimi zaman da ihtiyaçlarımızı almak, eğitime gitmek ya da biraz vakit öldürmek için uğradığımız bir "durak" Beşiktaş sahili, Beşiktaş merkezi. Bu yüzden eski minyatürlerden veya o çok meşhur "Bir zamanlar buralar hep tarlaydı, bahçeydi" nostaljisini tekrar yaşatan Barbaros Caddesi fotoğrafından algıladıklarımız ile bugün, şu anda yaşadıklarımız arasında dünyalar kadar fark olduğunu hepimiz biliriz. Beşiktaş'ın merkez kesimi, yani Çarşı'sı, Köyiçi, sahili, her seferinde bize biraz yabancı ama yine de hala çok tanıdık gelir. Burada değişim hızını yitirdiğinden değil; aksine Beşiktaş'ta değişimi çok kanıksamış olduğumuzdan…

Böyle düşünüldüğünde, Mimarizm'den Beşiktaş'ın kalbine bakmaya karar vermemizin nedeninin, New York Times'ta çıkan bir haber olması çok da şaşırtmıyor bizi. Çünkü "Beşiktaş'ın değişen yüzü" belki de bizler için "İstanbul'un diğer yüzü"; sürekli karmaşası, telaşı, kalabalığı ve kozmopolitliği ile İstanbul'un bir yüzü. Hatta belki de "İstanbul kurtulursa Beşiktaş'tan kurtulacak; batarsa da Beşiktaş'tan batacak" dendiği için Beşiktaş'ın bir yüzü, İstanbul'un iki yüzü…

"Değişmeyen tek şey değişimin ta kendisidir" klişesini ve o klişenin haklılığını hatırlatarak, Beşiktaş'ta gerçekten de "bir şeyler" olduğunu anlatarak ve olan bitenin bir yandan romantizmine, diğer yandan da ciddiyetine mikrofon uzatıyoruz.