Hiç Yeşil Bir Evde Yaşamayı Düşündünüz mü?

Filiz YAVUZ / 23 Ekim 2009

Hiç yeşil bir evde yaşamayı düşündünüz mü? Kendiniz ve aileniz için… ve kaynakları hızla tükenmekte olan dünya için… "Bir tane evden ne olur?" demeyin, tek bir ev ile dahi yaşadığınız çevrede birkaç değişiklik yaratmak mümkün.

Çevresel sorumluklar ile mimari arasındaki ilişkiyi gösteren "The Green House: New Directions in Sustainable Architecture and Design / Yeşil Ev: Sürdürülebilir Mimarlık ve Tasarımda Yeni Yöntemler" başlıklı sergi, 16 Ekim'de sona ermiş olsa da adından söz ettirmeye devam ediyor. Yale Mimarlık Okulu'ndaki Yeşil Ev sergisi, sürdürülebilir pratikler ve yeşil ürünlerle paralel olarak yaşamımızda önemli bir unsur haline gelmekte olan "yaşanabilir çevre" kavramına yaptığı vurgudan dolayı büyük önem taşıyor.

Yeşil evler için"bir muamma" diyen serginin danışmanlarından yazar Alanna Stang ve küratörler, kendilerini yeşil evler üzerine çalışan uzmanlar yerine koymaya çalışmadıklarını ifade ediyorlar ve ekliyorlar: "Bunun yerine yeşilin farklı mimarlar için ne anlama geldiğini göstermek istedik."

New York Times yazarı Fred. A. Bernstein ise serginin amacını "yeşil binaların estetik görünümünü ve başarılarını sergilemek" şeklinde tanımlıyor.

Yeşil binaların, karmaşık yapısını göstermeyen, sadece geleneksel tasarımlara karşı sunduğu pek çok alternatif tasarım ile insanın sayısız olasılığa gözlerini açmasını sağlayan sergi kapsamındaki 20 tane yeşil evin içinde New England'daki projeler ağırlıktaydı. Batı Amerika'dan sergiye katılan işler ise Kaliforniyalı mimar Michelle Kaufmann tarafından yapılan ve "Glidehouse" ile Rick Joy tarafından tasarlanan "Tucson Dağ Evi" idi. Diğerleri ise öncelikli olarak koruma altına alınmış olan şehirlerden sergiye katılmıştı. Bu işlerden en dikkat çekici olanları yarım parmak kalınlığındaki camları kaplayan metal güneşlikli ön cephesiyle Avustralya'da Melbourne'daki "Swart Evi" ve Hollanda'da Rotterdam'daki eski endüstriyel bir yapının üzerine bir çeşit ağaç evin yerleştirilmesiyle elde edilmiş olan "Parasite" binası idi.

Sergideki işlere, bu evlerin özelliklerini anlatan kısa açıklamalar eşlik ediyordu. Çünkü fotoğraflar, doğal olarak, örneğin jeotermal kaynakların kullanılması gibi evin tüm özelliklerini anlatamayabiliyordu.

Bernstein yeşil evlerin birinci amacının boya gibi tehlike taşıyan maddelerin yarattığı kirliliği en aza indirmek, ikinci amacının ise ısıtma ve soğutma için harcanan enerjiyi minimize etmek olduğunu ifade ederek şöyle konuşuyor: "Birinci amaç, evin havalandırılabilirliğini, ikincisi ise evin sızdırmazlığını gerektiriyor."

Yeşil evlerde sıkça kullanılan Güney Amerika kerestesi pazarına dikkat çekerek Bernstein, "Bu günlerde pek çok çevre dostu bina, yenilenebilir kaynak olarak pazarlanan tropikal ağaçlardan yapılıyor. Fakat kar amacı gütmeyen savunma grubu Rainforest Relief'e göre Güney Amerika kerestesi pazarının yüzde 80'i yasa dışı kaynaklardan elde ediliyor."

Bu durumda ortaya çıkan maliyet problemi ise göz ardı edilir gibi değil. Her ne kadar kayıt dışı malzemelerle yapılan enerji verimli binalar sık sık başarısızlığa uğrasa da, kayıt içine alınmış malzemeler kullanıldığında ve işin kuralına harfiyen uyulduğunda yeşil mimari pahalı olma eğilimi gösteriyor. Hal böyleyken maliyet hesabından dolayı dünyanın pek yerinden, maliyetin büyük bölümünden sorumlu olan yapının sürdürülebilirlik özellikleri ihmal edilebiliyor.

Stang ve The Los Angeles Times mimarlık eleştirmeni Christopher Hawthorne 2005 yılında "The Green House: New Directions in Sustainable Architecture and Design / Yeşil Ev: Sürdürülebilir Mimarlık ve Tasarımda Yeni Yöntemler" isimli bir kitap yayımlamıştı. Mayıs 2006'da ise bu kitabın çerçevesinde hazırlanan sergi Washington'da National Building Museum'da izleyicisiyle buluşmuştu. Serginin tasarımını Manhattan firması Lewis.Tsurumaki.Lewis üstlenmişti. Aynı sergiye 24 Ağustos - 16 Ekim tarihleri arasında Yale Mimarlık Okulu ev sahipliği yaptı.

Haber, New York Times ve Yale Mimarlık Okulu'nun resmi web sitesinden derlenmiştir.

İlişkili Haberler