Mamak'ın en yenisi benim, ben de 25 yıl önce geldim Mamak'a. 25 yıl boyunca güldüğümüz günler de oldu, ağladığımız günler de. Ama bundan sonra hep ağlayacağız galiba, çünkü evimiz, çevremiz, eşimiz dostumuz elimizden alınıyor... Bahçelerimiz, ağaçlarımız elimizden alınıyor.
Hepimiz iyi bir yaşam istiyoruz. Fakat "dostlarımızla birlikte" iyi bir yaşam istiyoruz biz. Bunun için de vatandaşlar olarak bir araya geldik ve bu projeye karşı mücadele etmeye çalışıyoruz. Belediye ise her taraftan yolumuzu kesiyor, her on dakikada bir kalkan otobüslerimiz yarım saatte bir gelir oldu. Beş dakika da bir kalkan minibüsler yirmi dakikada bir geliyor. Gerekirse suyumuzu da elektriğimizi de keseceklerini söylüyorlar. Bu yüzden beraberliğimizi hiç bozmamamız gerek. Ancak o zaman kazanabiliriz.
Diyelim ki bloklar yapıldı. Bizleri de o bloklara yerleştirdiler. Mamak'ta yaşayan insanların çoğu emekli, 500 lira ile geçimini sağlamaya çalışıyor. Biz o blokların aidatlarını nasıl ödeyeceğiz? O dairelerin taksitlerini nasıl ödeyeceğiz? Mamaklılar zaten çok zor koşullarda yaşıyor. Çocuklarını okuldan alıp boyacılığa gönderen aileler var. Bu durumda bize açıkça "çekin gidin" diyorlar. Çünkü biz apartmanlara yerleşince mağduriyetimiz bitecek mi? Sorunlarımız çözülecek mi?
Zaten Belediye'nin söylediğiyle sözleşme bürosunun söylediği de birbirini tutmuyor. Belediye, 228 metrekarelik arsamın 12 bin lira sayılacağını, ev almak istediğim takdirde ev alabileceğimi ama 12 bin liranın üzerini borç olarak ödeyebileceğimi söylüyor. Sözleşme bürosu ise, enkaz bedelinin 12 bin lira olduğunu ama imar geçtiği için benim bu ederin yüzde 10'unu alacağımı söylüyor. Ben kime inanacağım?