Nicelik kaygısı olmayan sergide, kronolojik akış, metropoller referans alınarak sunulan örneklerle sonlanıyor. New York metropolü Will Eisner, Jack Kirby, David Mazzuchelli ve Riad Sattouf'un; Paris metropolü Blutch, Tardi ve Dupuy-Berberian'ın; Tokyo metropolü ise Jiro Taniguchi, Osamu Tezuka, Toiyo Matsumoto ve Maoki Urasawa'nın çizgileri üzerinden incelenebiliyor.
Çizim: Jirô Taniguchi, "Le promeneur", 2008, ©Casterman Taniguchi / Kusumi.
Çizgi romanların süslediği bu zaman tünelinin sona erdiği noktada izleyiciyi şu özel projeler karşılıyor:
"Villemolle des Requins Marteaux" hayali şehri; Hergé Müzesi ; "La Maison de Verre" ve son olarak Jean Nouvel'in siparişi doğrultusunda hazırlanan bir çizgi roman.
Serginin dikkat çeken özelliklerinden biri de farklı kuşaklar bünyesinde ayrışan ve benzeşen noktalara ilişkin önermede bulunması. Bu önermelerden biri de, 1970'li yıllara damgasını vuran ve Joost Swarte, Ted Benoit, Floc'h tarafından benimsenen "ligne claire" (Türkçesi ; temiz çizgi. Tintin'in yaratıcısı Hergé'nin öncülüğünü yaptığı tarz. Gölgelendirme ya da çini yerine her biri aynı kalınlık ve önemde olan temiz ve kesin çizgilerin kullanıldığı çizim tarzı) tarzının; 1950-1960 yıllarda eser üreten André Franquin, Maurice Tilleux, Will gibi büyük Belçikalı ustaları referans aldığı.
Yüz yıllık bir zaman dilimini referans alan ve genel izleyiciyi hedef alan sergi, çizgi roman üretiminin sanatsal ve kültürel derinliğini vurgulayan bir bakış açısı benimsiyor.
Çizgi romanın güncel durumuna da ışık tutmayı amaçlayan sergi, Jochen Gerner, Ilan Manouach, Dominique Goblet, Thierry Van Hasselt ve Christopher Hittinger gibi çağdaş sanata yakın isimlerin çizgi roman üretiminde başvurduğu yeni yöntemleri de inceliyor.