Novos Mimarlık Stüdyosu

Novos Mimarlık Stüdyosu, 2020 yılında Hande Ciğerli Gazioğlu ve Mert Üçer ortaklığında kurulan İstanbul merkezli bir ofis.

Her projelerinde üretebileceklerini sınırsızca düşünen ekip, uygulama süreçlerini de tasarımının bir parçası olarak ele almaya çalışıyor. Mimarlık üzerine düşünmeyi seven Hande ve Mert, ekibiyle birlikte bir yandan kamusal yapılar ve mevcut yapıların dönüşümüyle bir yandan da yer'e özgü yeni projeler üretmeye devam ediyor. Petra The Flooring Co. desteğiyle gerçekleştirdiğimiz söyleşi için Novos Mimarlık Stüdyosu'na tekrar teşekkür ederiz.

Öncelikle sizleri tanıyarak başlayalım, kendinizden bahseder misiniz kısaca?

Hande Ciğerli Gazioğlu: Mimar Sinan Mimarlık bölümüne 2004 yılında girdim. Mezun olduktan sonra Bilgi Üniversitesi’nde yüksek lisans programına başladım. O dönem İhsan Bilgin’in kurduğu Mehmet Kütükçüoğlu, Nevzat Sayın, Murat Tabanlıoğlu gibi mimarların bulunduğu yüksek lisans programında iki yıl yoğun bir eğitim aldım. Mezun olduktan sonra Teğet Mimarlık’ta çalışmaya başladım. Yapı Kredi Kültür Sanat ve Venedik Mimarlık Bienali’nin Darzana projesi gibi bir çok projede yer aldım. Sonrasında Novos Studio’yu kurduk.

Mert Üçer: Mimarlık lisansımı Eskişehir Osmangazi Üniversitesi'nde tamamladım. 1998-2004 arası okulun Kenan Güvenç, Murat Uluğ gibi isimlerin hocalık yaptığı şanslı bir dönemiydi. Yarışmalar ve yoğun proje atölyeleriyle geçen bir eğitim hayatım oldu. 2005-2018 yılları arasında Teğet Mimarlık’ta çalıştım. Bu sırada Yıldız Teknik Mimarlık Tarihi yüksek lisansıma devam ettim. 2020 yılında Hande ile birlikte Novos Mimarlık'ı kurduk. 

Teğet Mimarlık’ta birlikte çalıştınız. Onun dışındaki tecrübelerinizden bahsedebilir misiniz?

HCG: Ben Mimar Sinan’dan mezun olduğumda Bilgi’ye başvurduğum süreçteki hazırlıklarımı yaparken 8 ay kadar Mutlu Çilingiroğlu’nun yanında çalışmıştım. 

MÜ: Lisans eğitimim sırasında Kenan Güvenç’in asistanı olarak birçok yarışma projesi ekibinde yer aldım. Mimari yarışmalar Osmangazi Üniversitesi mimarlık eğitimi pratiğinin önemli bir parçasıydı. Bu geleneği ofis çalışma hayatının yanında kendim proje yarışmalarına katılarak sürdürmeye çalıştım. Kadirli Belediyesi Hizmet Binası ve Zonguldak Lavuar Alanı yarışmalarında derece aldım.  

Nasıl karar verdiniz birlikte çalışmaya?

HCG: Biz Teğet’ten ayrıldıktan sonra, 2019 yılı gibi, artık birlikte ürettiğimiz, tasarladığımız, devam ettiğimiz projeler olmaya başlamıştı. Derken bu projeler giderek büyümeye başladı. Moda İskelesi, Frankhan gibi projelerle birlikte ofisimizi kurma kararı aldık. 

MÜ: Teğet Mimarlık’tan ayrıldıktan sonra ikimizin de bağımsız yürüttüğü projelerimiz oldu, Tasarım hissiyatımız, anlayışımız birbirimize yakın olduğundan projelerimizi birbirimize danışırdık. Sonra yollarımız Novos Mimarlık’ta kesişti. 

Tasarım yaklaşımınızı nasıl tanımlarsınız? 

HCG: Tasarladığımız, ürettiğimiz projelere bakınca şöyle geliyor; ortada bir çeşit tasarım problemi var ve aslında onunla uğraşıyoruz, ona çözümler bulmaya çalışıyoruz. Onun bizi yönlendirmesine izin veriyoruz. Dolayısıyla her aldığımız ya da düşündüğümüz projede; program, bulunduğu yer, konumu, içeriği, bütün bunlar aslında o yapıyı nasıl tasarlayacağımızla ilgili bizi yönlendirmeye başlıyor. Dolayısıyla “bizim bir tane tasarım yaklaşımımız var, her projede de bunu koyarız” demekten ziyade, her gelen problemi kendi yörüngesinde değerlendirmeye çalışıyoruz. Dolayısıyla ölçekten bağımsız olarak, aynı emekle bakmaya çalışıyoruz. Her gelen problemde neyi üretebileceğimize dair sınırsızca düşünmeye çalışıyoruz. 

Projelerinizden bahsedelim. İskele ve Kütüphane olarak yeniden hizmete açılan Moda İskelesi projenizle başlayalım...

MÜ: Moda İskelesi; çalışmaktan büyük keyif aldığımız ilk projelerimizden biri. Bizim de yaşadığımız bölgede çok kıymetli bir bina

Bu projeyle ilgili çalışmaya başladığımız zaman ofisi de yeni açtığımız, geliştirdiğimiz zamanlardı. O yüzden çizimleriyle, şantiyesiyle, açılış gününde mobilyaların yerleştirilmesine, çiçeklerin dizilmesine kadar hepsiyle uğraştık. Kısa bir sürede de bitirdik projeyi. 

Bina bize bir kullanım şeması önerisiyle geldi. Bu öneriyi program önerilerimiz ve kullanım kararlarımızla geliştirdik. O verdiğimiz kararların da doğru olduğunu görüyoruz. Çünkü biz de binanın aynı zamanda kullanıcısıyız halen. 3 ayrı fonksiyonun bir arada bulunduğu bir yeniden kullanımı var. Biliyorsunuz eskiden sadece vapur iskelesiymiş. Şu anda hâlâ vapur iskelesi, giriş katında bir kitapçı kafe, üst katında da bir kütüphane bölümü bulunuyor. 

HCG: Akşamları da o giriş katındaki mekan, küçük performans, konuşma alanlarına dönüşüyor. Bu da bizim önerimizdi. Böyle kullanıldığını da gördük. 

Projeyi yaparken, hatta açıldıktan sonra da bu kadar çok fonksiyon, bu kadar ufak binada nasıl olacak diye endişeler vardı. İskelenin çalışması, üst tarafta hayal ettiğimizden daha sessiz ve sakin bir kütüphane ortamının oluşması, aşağıda kitap kafe fonksiyonu o kadar yedirildi ki hepsi olabiliyor. Önemli olan bunu oraya verebilmeyi başarmak. Ben oraya gittiğim zaman, oranın bu kadar aktif bir şekilde kullanıldığını görmekten çok mutlu oluyorum. 

Binaya ne kadar müdahale edildi, güçlendirme yapıldı mı?

HCG: Bir önceki restorasyon sürecinde yapısal güçlendirme ve çatının yenilenmesi yapılmıştı. Ocakbaşı olarak planlandığı için iç mekan odalara bölünmüş içine mutfak ekipmnaları yerleştirilmişti. Bizim müdahalemiz bütün bu sonradan eklenmiş şeyleri temizlemek oldu. Temizledikten sonra da zaten bir bekleme salonu, eski planlarında da öyledir, altta sadece bir gişe ile bir personel odasını görürsünüz, onun dışında serbest mekandır bina; tekrar o serbest haline geri döndürmüş olduk. Ona da kendi programlarımızı entegre etmiş olduk.   

Moda İskelesi fotoğrafları: Yiğit Akbıyık