Bir mimar kiminle, ne konuşur?

FilizY: Ben mimar değilim ve daha önce de mimari bir yayında çalışmamıştım . İlk şaşkınlığım bu kadar çok tartışılacak mevzunun ne olduğuydu... Mimarlar mimarlara bir şey anlatıyordu ama mimarlar kamuya ne anlatıyorlardı? Bir sıkışmışlık durumu var; bir şeyler oluyor orada ya da aslında olmuyor da bir ilizyon var. Akademisyenler ise daha başka bir dünyada. Halka değmeyen bir mimarlık ortamı var.

BoğaçhanD: 2000'de idi sanırım, Taşkışla'da bir konut sempozyumu yapılmıştı. Katılımcılar arasında dört de Fransız vardı ve onlar en son söz aldılar. Aşağı yukarı şöyle bir şey söylediler: "Biz gördük ki burada herkes sorunların da, neler yapılması gerektiğinin de çok iyi farkında; ama kimse bir şey yapmıyor. Ama biz bunu farkettiğimiz zaman ne biliyorduk, ne de buna hazırlıklıydık. Biz mimarlar olarak bunun içine girip tartışmadığımız sürece bunu bulamayacağımızı hissederek, yılardır bunun için çaba gösteriyoruz ve yavaş yavaş da bir noktaya gelmeye başladık". Bunları söyleyen adamlar da şu anda mimarlık ortamında. pek çok anlamda önemli şeyler üreten isimler. Dediler ki, burada her şey var ama kimsenin hareket etmek için bir çabası yok. Kendi kendime ne acaip bir durum dedim. Aslında çok şanslıyız; bu dağınıklığın parça parça da olsa pek çok alana değmesinin getirdiği bir avantaj var. Ama neden  o parçaları birleştirmeye ve kullanmaya niyetli birileri çıkmıyor diye düşünmüştüm.

Bunu bir özeleştiri olarak kurarsak, ben 1974 doğumluyum ve karşımızda hep şöyle örnekler oldu: İnsanlar toplu hareket edemezler, ederlerse de bunun başka sonuçları olur. Ben de TMÖB'le başlayan ve kendini bulmuş insanlar üzerinden şöyle bir durum kurdum: "Evet, hepimiz başka yerlerde duruyoruz; kendimizi birşeyler için feda etmek gibi bir derdimiz yok. Ama hepimizin kendi dertleri var ve bir şekilde herkişi bu dertlerden bir deneyim alanı örüyor".  İşin güzel tarafı, bu insanların hep içerikle dertleri olduğu için, uğraştıkları o örgülere yönelik içerikleri de paylaşabiliyorlar. Baştan bir topluluk belirleyip, organizasyon çabasında değil de ufak ufak bir şeyler yapmaya başlayan insanlarınki gibi bir durum. Şu anda kendi kuşağım ile ilgili  böyle bir oluşumun varlığından bahsedebilirm. Ama sonuçları tepeden inme bir organizasyonun hareketi gibi olmayacak; zamanla demlenerek oluştuğu için de belki ilk aşamada büyük bir toplam etmeyecek. Ama belli bir zaman geçtikten sonra bir şey söyleyecek. Bu anlamda bir söylemden ziyade kendilerine ait dertleri olan, o dağınık mimarlık ortamında kendini yıpratmadan mümkün olduğunca o içeriksel dünya ile ilgilenerek bir şey üretmeye çalışan, belli kaygıları taşıyan insanların varlığını hissetmek bana iyi geliyor. Şu an yaptığım işle ilgili bana umut veren, çalışırken motive eden şeyleri o dünyada bulabildiğimi düşünüyorum.