Hikaye, İstanbul Film Festivali'nin programının açıklandığı tarihte, 10 Mart'ta programda Emek Sineması'nın bulunmadığının fark edilmesiyle başlıyor. İKSV'nin web sitesinde de yirmi yıldır festivalin ana mekanı olarak kullanılan Emek Sineması'nın, bu seneki programda neden olmadığına dair bir açıklama bulamayınca, sıkı festival takipçilerinden Mehmet Kurtkaya, yeni medyanın nimetlerinden yararlanarak google'da Emek Sineması'ın peşine düşüyor ve karşısına çıkan "Emek de gitti" haberiyle şok oluyor! Asıl mesleği makine mühendisliği olan Kurtkaya, "buna" karşı sessiz kalamayacağını düşünerek hemen o gün Facebook'ta "Emek Sinemasını Yaşatalım" adında bir grup kuruyor. Grupta alınan kararlar gereği 31 Mart'ta ise emeksinemasiniyasatalim.org yayına başlıyor ve site üzerinden T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı'na ve Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu'na gönderilmek üzere şu dilekçenin altına imzalar toplanmaya başlanıyor:
"Biz aşağıda ismi bulunan, sinemaseverler, festivalseverler ve kültürel mirasımıza sahip çıkmak isteyenler olarak 86 yıllık geçmişiyle, anılarımızın, gençliğimizin, kültürümüzün, sinemamızın içinde büyük bir yer eden, Yeşilçam sokağındaki tarihi Emek Sinemasının kapatılmasına ve yıkılmasına karşıyız.
Nihai çözüm Emek Sineması'nın, Türk ve dünya sinemasının festivallerde gösterilen seçkin örneklerini seyircilerle buluşturan, Türk ve yabancı yönetmenler ve oyuncuların katılımıyla film sonrası söyleşileri düzenleyen, belirli haftalarda yeni Türk yönetmenlerine, sinema öğrencilerine ve yetenekli kısa filmcilere eserlerini gösterme imkanı sağlayan, sinema sarayı geçmişine ve binasına, Türkiye'nin sembol sineması olma özelliklerine yaraşır bir sinema ve film merkezine dönüştürülmesi, kısaca Emek Sineması ve Film Merkezi olmasıdır."
Dilekçeye atılan imza sayısı 6000'e yaklaşmışken biz de Kurtkaya ile Emek Sineması'nın yaşatılması konusunda süreçte öncü bir rol üstlenen bu iki paylaşım alanını ve Emek Sineması'nın Türkiye sinemasındaki yerini konuştuk…