İşverenlerle arasınız nasıl?
İyi olduğunu düşünüyorum. Her şeye ‘hayır' diyen, daha karşıdakinin cümlesi bitmeden itiraz eden mimarlardan olmak istemiyorum ben. Dünya'da da Türkiye'de de mimari kuşaklar var. Mimar portresi, mimar kimliği ve mimarın çalışma tarzı değişti. Eskiden mimar tek adamdı, ama artık teknolojinin gelişmesiyle ve proje sürecine çok fazla insanın dahil olmasıyla birlikte mimar, en önemli figürlerden biri oldu. Dikkat: Eskiden tekti, şimdi ise en önemlilerinden biri. Dolayısıyla önce dinlemek gerektiğini düşünüyorum. Bu sadece mimarlıkla da ilgili değil yaş, sınıf, meslek, kişi fark etmeksizin karşısındakini dinlemekle ilgili bir şey sanırım. Çünkü mimarlık kolektif bir iş sonuçta.
Konut, ofis, ticari yapı, kentsel tasarım, stant, turizm, sosyal tesis… Sizin portfolyonuzda pek çok yapı tipolojisini görmek mümkün. Uzmanlık anlamında bu çeşitlilik bir çelişki yaratıyor mu yoksa çeşitliliğin mimarı geliştireceğini mi düşünüyorsunuz?
Şehir planlamak ile elli metrekarelik bir konut planlamak arasında sadece boyut farkı olduğu söylenir; ki ben de katılıyorum buna. Eğer figür insansa, onu evde de düşünebilirsiniz, ofiste de, alışveriş yaparken de, kentin içinde de... –Bu arada planlama işleri daha çok Melih ile birlikte yaptığımız işler.-
Ben biraz mimarlığın insanları seyretmekle ilgili olduğuna inanırım ve de severim insanları seyretmeyi. Bir yere gittiğimde insanların hangi kapıdan girip hangi kapıdan çıktıklarına bakarım, kapıdan giren müşterilerin önce hangi tezgâha yöneldiklerini merak ederim.
Dolayısıyla insana dair her yapıyı çizebilirim. Ancak pek çok kez deneyimlediğimiz, bu konularda belli bir öğrenme sürecinden geçtiğimiz için örneğin bir konutu ya da bir ofis binasını gözü kapalı çizebilirken, sadece dergilerde gördüğüm bir krematoryumu çizmek için biraz zamana ve çabaya ihtiyacım olur. Ama sonunda onu da çizerim.
Anlattıklarınızdan insan odaklı tasarım anlayışına sahip olduğunuzu söylemek mümkün mü?
Tabi tabi, mümkün.