Tahrir Meydanı, sabah
Kahire, Tahrir Meydanı… Bunu yazdıktan sonra bir süre durmak, sessizliği bulup dinlemek, sindirmek istiyorum.
Meydan! demek özgürlük demektir. Midir? Etrafta yüzlerce polis ve onlarca araç var iken, hatta meydana bağlanan sokaklardan çıkıverince nereye vardığını idrak edemez durumda iken… Protesto hazırlıkları, gösteriler... Sonra bir anda sessizleşen polislerle sakin şakalaşmalar, gergin adımlar, gencecik espriler, merakla köşeyi dönüşler…
Tahrir Meydanı, öğlen
İlk ziyaretlerimizde çekimseriz; meydan etrafındaki birkaç büfeyi ya da meydana çıkan sokaklardaki nargile köşelerini deniyoruz… Hala refüj etrafında dönen trafiği yarıp da meydanın orta yerine ulaşmaya çekiniyoruz. Birkaç gün geçiyor, alışıyoruz. Biriyle tanışıyoruz, 2011 yılının Ocak ayında yaşanan halk devrimi sırasında 18 gün geçirmiş meydanda; yatmış uyumuş, kalkmış haykırmış, gitmemiş… Bu günler hakkında şimdi bir kitap yazıyormuş. Bu sohbetimizin üstüne üniversitede Tahrir Meydanı hakkında bir sunum izliyor ve iyice anlıyoruz…
Tahrir Meydanı, akşam
Bu meydan ve değişen algısı, sadece Kahirelilerin değil, sosyal medya üzerinden örgütlenme ve devrim seslerini izlediğimiz süreçte herkesin dilindeydi ve oldukça dikkat çekti. Kentin kamusal mekanında, özellikle Ortadoğu'nun meydanında yaşanan bu direniş kimine ilham oldu kiminin gözünü korkuttu. En çok akıllarda kalan ise, sokağa taşan ve bu şekilde anlam kazanan örgütlenme sürecinin Tahrir Meydanı'nı sahiplenmesiydi. Öyle ki, biz medyadan duyup dinlediklerimizle başka bir dünya kuraduralım, Kahireliler ailece meydanı kullanmaya, gece gündüz mümkün olduğunca burada zaman geçirmeye, meydanın orta yerine oturup devrim hikayelerini çocuklarına anlatmaya devam ediyorlar.
Tahrir Meydanı, gece
Sonraki sayfada: Görüntüsü ve sesiyle renkli bir çalgı; rebap! >>>>>