Bir yandan kendi projeleriniz yapıyor, bir yandan da çalıştığınız ofisler için proje üretiyorsunuz? Bu gel-gitli durum her hangi bir sıkıntı oluşturuyor mu?
HSG: Şimdiye kadar hiç çakışmadı. Ama başka ofislerde çalışmamız da yeni bir durum. Daha önce Kadıköy'deki ofisimizde çalışıyorduk; ondan önce de Sultanahmet'te bir ofisimiz vardı. Ama şu sıralar nereyi bulursak çalışıyoruz. (gülüyor)
Para kazanma temelli olarak, değil mi?
GK: Biz ilk başta, okulu bitirdikten sonra, bazı bürolarda çalıştık ve kendimizi denedik. Ama sonradan kendi başımıza bu işi yapabileceğimize karar verdik. Ayrı bir ev-ofise yerleştik ve bir sene kadar öyle çalıştık. Daha sonra askere gitme, yüksek lisansa başlama, yüksek lisans ile part-time çalışma derken birazcık dağıldık. Şu sıralar ise proje odaklı olarak birleşiyoruz. Ne bulursak aslında; dışarıda, içeride, birinin evinde, birinin yanında… Sonra da tekrar ayrılıyoruz. Ama bu, elbette geçici bir dönem.
Kadıköy'deki mekandan bahsettiniz. Orası nasıl bir büro idi?
HSG: "Home-office"ti; avukatlık ofisinden bozma bir yerdi. Bir odasını yatak odası, diğer daha geniş odasını ise ofis olarak kullandığımız, dördümüz artı yardımcı kim gelirse paylaştığımız, maketimizden son teslim projesine kadar tüm süreci götürdüğümüz bir yerdi.
Peki neden burayı bıraktınız?
Erhan Vural: Askerlik, yüksek lisans derken birlikte bir şeyler yapmamız zorlaşınca, belli bir ortak mekana ihtiyaç duymamaya başladık. Günümüz dünyasında her şeyi bireysel olarak halledebiliyorsunuz zaten. Bunun dışında toplanmamız gerektiğinde ise farklı mekanlar kullanabiliyoruz. Sadece fiziksel mekan belirleyici değil.
Adana Ziyapaşa Şehir Merkezi ve Mimar Sinan Parkı Kentsel Tasarım Yarışması'na gönderilen projeden bir görünüş. Proje, ikincilik ödülü almıştı.
Fiziksel mekana bağlılığı çok da önemsemediğiniz portfolyonuzdan da okunabiliyor. Gerçekten mimarın çalışmak için belirli bir fiziksel mekana ihtiyaç duymadığını düşünüyor musunuz? Yoksa sizin için sadece bu aşamada mı gerekli değil?
EV: Belki de kariyerimizdeki diğer aşamalara henüz geçmediğimiz için böyle görüyoruz, ama şu an buna gerçekten ihtiyaç duymuyoruz. Belki de kaçıyoruz… Gökhan diyor ya "Ben çalışamıyorum"; onu da ofiste tutamıyoruz. Ama bu bir geçiş süreci de olabilir bizim için; ileride ne olacağını bilemiyorum.
Şu anda mekansal olarak özgür olmanız çalışmanız üzerinde nasıl bir etki sahibi?
HSG: Aslında çoğu zaman daha verimli oluyor. Sabah bir ofise girip akşam oradan çıktığınızda, aynı mekanda bulunduğunuz 12 saatin tamamı %100 verimli olamayabiliyor. Biz de bazen kendi evlerimizde çalışıyoruz. Sonra da geliştirdiğimiz fikirleri bir araya gelip tartışıyoruz. Böylelikle vakitten de kazanıyoruz.
Yani mimarlık için tebdil-i mekanda ferahlık var mı?
EV: Klasik anlamda bir işverenin olmadığı durumlarda, yarışmalarda, fikir projelerinde, enstalasyon projelerinde var. Ama işin içine işveren gibi parametreler girdiğinde, sistem başka yönlere de evrilebilir. Şu anda biz, ilişki anlamında böyle bir iş yürütmediğimiz için kendiliğinden gelişen buluşmalardan heyecan duymasını biliyoruz.