NK: O konseptler neye göre belirlendi?
CT: Konseptler aynı, zaten bizim için zorlu olan oydu; 34 farklı yapıda oda var, kimisinde kalem işi var kimisinde paneller var ama tek bir konsept olarak gözükmesi gerekiyor. Bizim için aslında zorlu bir mücadele gibiydi.
NA: Aslında iki tip odamız var farklılaşan; renk ve çizgiler, mobilyalar aynı devam ediyor ama duvarlarda ikinci bir kabuk oluşturduk. İki tane farklı çıta sistemimiz var, büyük odalar ve küçük odalar için. Biraz Art Deco’nun çizgilerinden yola çıkarak, büyük odalarda gizli ışıklı birtakım duvar panelleri yaptık. Küçük odalarda da sadece alçı çıtalarla oluşturulmuş bir sistemimiz var. Bu, odaları renk ve doku dışında bütünleyen bir destekleyici oldu. Banyo bölüntüleri de tek tip, aynı sistemde olduğu için bütünün parçası şeklinde ama her odada farklı birtakım sürprizli detaylarla karşılaşabilirsiniz. Hatta iki odada şömine var; binanın kendisine ait olan şömineleri iki odanın içinde olduğu şekliyle bıraktık.
CT: Markayla mekânda şöyle bir şey yaptık, nerede neyi hissediyorsunuz, mesela logoda bir mühür tasarlamaktı bizim amacımız; Mr. Cas’in mühürü. O mühürde hem Art Deco hem Art Nouveau detaylar var; mesela orijinal pirinç kapı kollarındaki desenleri logo detaylarında görebilirsiniz. Oluşturduğumuz kurumsal kimlikteki detaylar da yine panellere, aydınlatmalara gönderme yapıyor. Bütün yönlendirmeleri, oda numaralarından kat yönlendirmelerine, bir bütün olarak çalıştık, bunların üretimini de biz yaptık ve böylelikle markanın mekânda gördüğünüz detayları birbiriyle örtüştü.
.jpg)
NK: Restoran kısmındaki heykeller mekânın kendi heykelleri mi?
CT: Hayır, onları biz yaptırdık.
NK: Ama çok oraya ait hissediliyor.
NA: Aslında binada öyle bir çatı katı yok. Çıkılamayan bir çatı katıyken, güçlendirme esnasında komşu binalar yüksek olduğu için izin alınmış ve orası çıkılabilir bir çatı katı haline getirilmiş. Beton güçlendirmenin devamı olarak yığma yapının üzerinde betonarme bir sistem var ve çeliklerle desteklenerek bir çatı katı yapılmış, alt kattaki alçı, ahşap oyma detayları, hepsinden yoksun, tamamen kupkuru alandı. Tabii müşterinin yukarı çıktığında bambaşka bir dünyaya çıkmaması lazım. Bir otelin en üst katında olması, cadde üzerinde olmaması; dışarıdan da misafir kabul edildiği için insanların oraya çıkmalarına sebep olacak çarpıcı bir şey bulmamız lazımdı. Burada görülmeye değer bir şey olması lazım ki yoldan geçen buraya çıksın, dışarıdan da müşteri gelebilsin fikriyle barın iki yanında 2,5-3 metre büyüklüğünde heykellerimiz var. Onları iki heykeltıraş ile çalıştık; Çağdaş Erçelik ve Vasilisa Chugunova. Çağdaş bizim hem liseden hem üniversiteden arkadaşımız.
.jpg)
NK: O projelerin süreçlerinde de hissediliyor. Güzel Sanatlar Lisesi, ardından Akademi, Mimar Sinan gerçekten başka bir bakış açısı, vizyon veriyor. Bence sanatın dahil olduğu her şey daha nitelikli ve daha anlamlı oluyor.
CT: Bizce de öyle. O yüzden onu mutlaka hem önemsiyoruz hem olmasını gerektiğini düşünüyoruz. Biz sürece dahil ediyoruz. Sonrasında bir dekor malzemesi gibi değil de projenin bir parçası olarak, genelde çözüm ortağımız oluyor sanatçılar. Öbür türlü herkes kullanıyor, bizdeki biraz daha farklı.
NA: Eğitimden de bahsettik, bence her okulda olması gerekiyor. Biz lisede felsefe, sanat tarihi, sanat eserlerini inceleme, estetik, onun dışında zaten ana dalımız olan resim, bunları görüyorduk. Bunlar aslında normal liselerde de olmalı. Bakış açısını değiştirmek istiyorsak temelden başlamalıyız. Bizim, bir tık farklı yaklaşıyor olmamız bunlardan kaynaklanıyor. Bizim birbirimize çok yakın olmamızın sebebi; estetik algımız. Bu da eğitimimizden kaynaklanıyor. İnsanlar da aslında bu doğrultuda, doğru bir şeyler yaptığınızda beğeniyorlar ama bilinçli olarak değil. Örneğin, Inari’deki “tatami”leri görmüyor ya da şemsiyeleri neden beğendiğini bilmiyor ama bir şeyler örtüştüğünde, doğru yapıldığında bilinçaltı zaten o estetik algıyı oluşturuyor, ister istemez beğeniyor. Aslında sadece zevklere hitap eden bir şey yapmıyoruz altında bir matematik var. Doğru yaptığınız bir şey, birçok kişiye iyi geliyor.