Huang Xiaoshe, Olimpiyat alanına son dokunuşları yapan binlerce inşaat işçisinden biri. Pekin'in kuzeyindeki biçimsiz mahallelerde yaşayan onbinlerce işçi gibi o da çiftçi olarak doğmuş. Ancak dört ay önce, Hebei'deki evini bırakıp başkente iş aramaya gelmiş. Şu anda çok amaçlı spor sahasının iç mekanında marangozluk işleriyle uğraşıyor. Asıl atletizm stadyumu ya da "su küpü" su oyunları merkezine kıyasla burada daha az gösteriş var. Ancak pragmatij Huang için para, prestijden çok daha çnemli. Huang " Bu iş de diğerleri gibi bir iş sonuçta. Olimpiyatlar'da çalıştığım için özellikle gururlanmıyorum"
Her sabah 5te kalkan Huang, akşam 6'ya bazen de fazla mesai ücreti almadan 8'e kadar çalışıyor. Günlüğü 4 sterline karşılık gelen 60 yen, artı yemek ve işçi lojmanında konaklama. "Yaşam şartları hiç iyi değil. Bir odada 6 kişi kalıyoruz. Çok büyük sinekler var. Televizyon seyretmek istediğimizde her salonda en az 100 kişi oluyor. Et fiyatlarına zam yapıldığından beri sadece sebze yiyoruz. Zor bir iş. Ama yine de parası, çiftçilikten ya da askerlikten daha iyi."
Huang, kendi elleriyle yaptığı binanın atletler tarafından nasıl kullanıldığını göremeyecek çünkü Olimpiyatlara gitmeyi düşünmüyor: " Biletler çok pahalı, hatta bazıları benim yıllık kazancım kadar. Olimpiyatlar bedava olsa bile gitmem. Çünkü bir gün çalışmazsam 60 yenden olurum. Tek bildiğim bu yaz da çalışacağım. Pekin olmasa bile Çin'in herhangi bir yerindeki inşaatlarda iş bulabileceğime eminim" .
İnşaat işçiliği Çin'de en çok yapılan işlerden biri. Olimpiyatlara hazırlanmak dışında inşaat patlaması da yaşayan Pekin'de yüzbinlerce inşaat işçisi yaşıyor. Bir çoğu da düşük ücretlerle, sendikal hakları olmaksızın, tehlikeli koşullarda, 19. yüzyıl şartlarıyla 21. yüzyıla ait modern binalar yapıyorlar.