"Markiz: Beyoğlu’nun Mekan-Kültür Artikülasyonu Üzerine"
İlke Ciritci
Kent değişen, dönüşen, eklemlenen, zaman zaman içine kapanan zamansız hızla açılan ve tüm bunlar olurken bir önceki zaten artiküle edilmiş hali ile yeniden çatışan, ayrışan somut olmaktan çok soyut alana girmiş yaşayan bir varlıktır. Tıpkı Hegel’in sanatı ele aldığı Estetik adlı kitabında tarif ettiği gibi, kent de kendini yapılarında, yaşayan toplumda, doğasında var ederken tamamlandığını ve o seviyede mükemmele ulaştığını hissettiği an bir sonraki seviyeye geçmek ister. Tüm bağlı olduğu, kendini gösterebildiği ve ifade edebildiği somut verileri yani yapıları, insanları ve doğayı her seviye atlayışında terk eder ve kent, kendi özüne döner. Böylece sonunda amaçladığı soyut alana geçiş yapabilmek için her seviyeyi artiküle ederek tüketir ve hatta tüketerek artiküle eder. Markiz Pastanesi Şark Pasajı, Beyoğlu’nda yer alan dükkânlardan biridir. Bütünün parçalarından bir tanesidir. Başta bütünü tamamlar fakat sonraları bütünü tanımlayan merkez konumuna gelir. Bir dönem için ‘landmark’, ‘uğrak mekân’, ‘buluşma noktası’ ve kent belleğinde yer alan önemli somut bir mekân iken, günümüzde bakımsız, harap ve kullanım dışı bulunmaktadır. Bildirinin birinci ve ikinci bölümlerinde bildirinin başlığında yer alan Markiz; Markiz’in izlerinden ve döneminin Beyoğlu sokaklarına, gelişimine, dönüşümüne bakarak kentsel müdahale biçimleri, kentte hayat bulan tüm eklemlenme süreçleri, güncel kent politikaları ile ilişkisi incelenecektir. Üçüncü bölümünde ise Beyoğlu’nun artiküle edilişi sürecindeki fiziksel ve toplumsal boyutlarının tartışılması hedeflenmiştir.