“Ün, bir ölçüde fazlaca abartılan, pamuk ipliğine bağlı bir durum”

EAA'nın ortaklarından olmak, sizin için hangi açılardan mesleki bir tatmin unsuru olabiliyor?

Daha önce de değindiğim gibi, çok sayıda ve çok farklı ölçeklerde, çok az mimara nasip olabilecek büyüklük ve önemde projelerde yer almak en büyük tatmin unsuru. Bunun yanında, proje üretim ve yapım süreçlerinde kurulan tüm ilişkilerde EAA'nın ortağı olarak yer almak, kendi bilgi birikimi ve donanımımı bir kez anlamalarını sağladıktan sonra, oyuna birkaç adım önde başlamak ve saygı ile yaklaşılmak anlamına geliyor. Tabii ki Emre'nin duyduğu güvenin ve bunu lanse etme biçiminin bunda büyük önemi var. Bu çok gurur verici bir durum.


Folkart Narlıdere Konutları.

Ofisin ortaklarından biri olarak müşteri-mimar ilişkisine ne oranda değiyorsunuz?

Oldukça yüksek oranda değiyorum. Müşteri ile yapılan ilk görüşmelerde yer almaktan işin stratejisinin belirlenmesine, hatta bazen işin alınıp alınmaması konusunda görüş bildirmeye, işin ileriki aşamalarında teknik anlamda kendileri ve/veya temsilcileri ile tüm ilişkileri kurmaya kadar her aşamada bu ilişkiye değdiğimi söyleyebilirim.

Sizce bir mimarlık pratiğinin "kamuya açık yüzü" olmak önemli mi? Veya Türkiye'de mimarlık mesleğinin böylesi bir "ün" olgusu ile harmanlanabildiğini düşünüyor musunuz?

Türkiye'de böyle bir ün olgusu oldukça önde duran ve önemsenen bir konu… Önemli olan yine bu ünün arkasının ne kadar doldurulduğu… Bu bürolar ile çalışmayı tercih eden işveren grubu arasında güçlü bir paylaşım ağı olduğunu söyleyebilirim. Bu nedenle, belli bir seviyeye geldikten sonra bu üne kavuşmak, ya da bu ünün abartılması, ya da aksine, ünün bir anda silinmesi mümkün. Aslında bir ölçüde fazlaca abartılan, pamuk ipliğine bağlı bir durum olduğunu düşünüyorum bunun. Bir veya birkaç işi layıkıyla yapmamanız bu ipi koparabilir ve bilinme şekliniz bir anda diğer tarafa geçebilir.