Divriği Ulu Cami üzerine iki kitap kaleme aldınız. Bu eserlerden sonra bilinçlenme düzeyinde bir artış olmadı mı?
Onları okuyan kesim belli.
Peki tavır olarak da mı bir farklılık olmadı?
Şimdi hükümet daha ilgili görünüyor.
Uluslararası teşkilatlar, örneğin UNESCO zorlayıcı olabiliyor mu bu konuda?
UNESCO'nun bir şey zorladığı yok. İş açılırsa kendi uzmanlarına kaynak aktarabileceği için ilgili, yoksa UNESCO'nun parası da yok. UNESCO, söylem sponsorudur. İyi hoş ama bu pratikte bir şeyi değiştirmiyor. Ben 45 yıldır bir şey değiştiğini görmedim. Bunun farkına sorumlular da geç vardı. Bundan 20 yıl önce, Vakıflar Genel Müdürlüğünün yıllık toplantılarında kapıların kurtulması için özel projeler önermiştim. Bu sözlerin yayımlanmış halleri de mevcut.
İhale açıldığı zaman öncelikle size başvurmadılar mı?
Hayır, bana başvurmadılar. İhale geldiği anda her şey bitiyor zaten.
Belki sizin önereceğiniz bir isme öncelik tanımak isteyebilirlerdi…
Ben müteahhitleri tanımıyorum ki. Zaten Türkiye'de müteahhit yok. Kaldı ki müteahhit o ihaleye yarışma gibi giriyor. Birisini öneremezsiniz. Aslında böyle durumlarda ince delikli bir elek lazım. O elekten herkes geçmemeli. "Taş duvar yapan adam bunu da yapar" şeklinde bir anlayış benimsenmemeli.
Bu ihaleyi yapıp taş yontulara el sürecekler diye korkuyorum. Nasıl Roma heykelindeki kırık burun ya da kolun yerine yenisini takmıyorsak, bunun da bir şeyine dokunamayız. Hürrem Şah'ın yontusunun yerine bir taş ustası yenisini koyamaz. Hiç dokunmamak temel koşul. Olduğu gibi korusunlar. Ben ona da çoktan razıyım. Kitaplarımda da bunu yazdım. Kültür ve Turizm Bakanlığı ilgilendi. Hatta Cumhurbaşkanı ve Başbakan bile ilgilendiler. Üçünün de kitabın başında sunuşları var. Divriği'ye resmi ilgi bağlamında şimdiye kadar görülmemiş görkemli bir durum. Bundan daha güzel bir şey olamaz. Demek ki devletin en üst kademelerinden itibaren bu yapının varlığıyla ilgileniyorlar. Ama bu yeterli değil. Üç gün sonra yapının yüzde onu daha yok olursa bu devasa bir sorumsuzluk örneği olur.