Uludağ Üniversitesi'nde okudum ve okulum Ocak ayında bitti. Bitirme projemde, jüride Cafer Bey de vardı. Beni davet etti ve üç aydır burada çalışıyorum.
Bursa'ya ilk gittiğim zaman elbette bir farklılık oldu, İstanbul'dan bir anda kopamıyorsunuz. Ama zaman geçtikçe alışıyorsunuz yada alışmak zorunda kalıyorsunuz. Mimarlık açısından tabi ki İstanbul kadar zengin değil, ama bir mimar için mutlaka gezilip görülmesi gereken birçok yer var.
Büyük hedeflerim var, ileride yaptıklarımla adımdan söz edilen bir mimar olmak istiyorum. Dediğiniz gibi Cafer Bey benim için büyük şans. Eğer Cafer Bey ile tanışıp buraya gelmeseydim, büyük hedefleri olan bir büroda kendimi yetiştirip, hedeflerim doğrultusunda ilerlemek isterdim.
Mimar, vizyonu geniş olmak durumunda. Biz yaşantı tasarlıyoruz. Bu yüzden yaşama dair her detaydan haberdar olmalı. Sürekli kendini geliştirme çabasında olmalı. Mimarlık matematik değildir.. 2 kere 2 , bazen 3 bazen 4 bazen 5 olur... Ya istenilenden azını verirsin , ya tam istenileni ya da istenilenden fazlasını…
Okul döneminde de yarı zamanlı olarak çalışıyordum. O yüzden, çalışma ortamını biraz tatmıştım. İşe başlarken herhangi bir endişem yoktu. Elbette okul ortamının ve iş yaşamının aynı anda içinde olduğunuzda çelişkileri de görebiliyorsunuz. Okulda rahatsınız, istediğiniz her şeyi yapabilirsiniz. Sonuçta kağıt üzerinde kalıyor. Ama çalışma ortamında hal böyle değil. Çizdiğiniz her çizginin bir anlamı var ve bu hayata geçecek bir durum. Bu yüzden omuzlarınıza yüklenen sorumluluk katsayısı artıyor.