Uğur Tanyeli'nin, 1985 sonrasında gündeme gelen metropolleşme atılımını ve ortaya çıkan müşteri profilini iyi değerlendiren bir grup mimar için bir tanımlaması var: Türk Beşleri. Tanyeli'nin ‘daha da ironik bir biçimde' ‘İstanbul Beşleri' olarak nitelendirdiği bu gruba dahil ettiği bir isim Gökhan Avcıoğlu. Nişantaşı'ndaki bir Vedat Tek apartmanından New York'a uzanan mesleki kariyerinin 25. yılına giren Avcıoğlu, kitaplar, maketler, bilgisayarlar ve kahkahalarla karakterize olan mimarlık bürosunda iddialı işlerin ve iddialı fikirlerin peşinden gitmeye devam ediyor. Hatta, mesleğinde aradığı kimi soruların cevabını ancak bu 25 yılın sonunda bulduğunu saklamıyor.
Çalışanlarından birinin "Gökhan Avcıoğlu anlatılmaz, yaşanır!" demesine kulak asmakta fayda var. Nitekim bu nev-i şahsına münhasır mimarı anlamak için, bir tür genelgeçer yargı üzerinden popülerlikten, trend olmaktan ve hatta ‘yabancı mimarların işlerine öykünmek'ten bahsetmek doğru olmaz. Avcıoğlu'nun ‘değişik iletişimi', kendine mimarlıkta da değişik bir yol çizdiğini gösteriyor olabilir. Her halükarda bu büronun, Türkiye'deki herhangi bir büroya benzemediği aşikar.
Global Architectural Development, yani GAD'ın, İstanbul-New York hattında konumlanan seyyah mimarlık arayışları, mecrasına karşı gösterdiği özgür fakat prensipli tutum, star mimarlık çağının kapandığı bir yüzyılda, Avcıoğlu'nun mesleki güzergahının yerini bulduğuna işaret ediyor. Disiplinsizlikten disiplin üreten, kuralsızlıkta kural saptayan, önce sınırları yıkıp sonra onları yeniden inşa etmeye soyunan bir mimarlık şirketi olarak GAD, kurucusunun katılımıyla bir proje fabrikası olarak işliyor. Son ürünü değil, ona ulaştıran süreci tasarlıyor. Belki de bu yüzden, tasarım yapmanın dayanılmaz hafifliğine kendini kaptırabiliyor. Maddi ve bürokratik süreçlerin dışında da kendine varlık kazandırmak istiyor ve konsept projeler üretmekten asla geri durmuyor. Sonuç olarak, bu büronun ‘Gökhan Avcıoğlu Design' adını taşımıyor olması bir tesadüf değil diye düşünüyoruz.
GAD, Türk mimarlık büroları hakkında fikir sahibi olmak ve mesleki pratiğin nasıl evrilebileceğini görmek için anlamlı bir yerel örnek oluşturuyor.