Açıkofis Mimarlık

Neredeyse tüm gençliklerini paralel ve zaman zaman da çakışan hayatlar sürdürerek geçirmiş olan Evren Aysev ile Fatmagül Aslaner, bir noktada bu ortak paydalarda kesişen hayata pes etmiş olsa gerek… Nitekim ikili, Ankara'da ve New York'ta sürdürdükleri farklı mesleki tecrübeleri, 2004 yılı civarlarında İstanbul'da birleştirmeye ve dostluklarını mimarlık alanında –kendileri asla öyle bir eda takınmıyor olsalar da- size "Girl power!" dedirtecek cinsten bir istikrar ile sürdürmeye karar vermişler.

Aysev ile Aslaner'in "Açıkofis Mimarlık"ı, isminin spontane çağrışımlarını destekler şekilde "tüm disiplinleri kapsayan" bir mimarlık pratiği olma hedefini güdüyor. Ama mimarların çalışma ortamı, mesleki ortamı rahat ve serbest bir şekilde kavrayabilme yeteneğine ve dolayısıyla bol kahkahaya da açık… Burada hatırlatmak gerekiyor: Mimarlık üretimi yapmanın, daimi bir aşırı ciddiyet ve "sopa yutmuşluk" hali ile ilişkilendirilebildiğine tanık olduğumuz Türkiye'de, Aslaner ile Aysev'in "kahkaha"ları, yalnızca güleç insanlar oldukları anlamına gelmiyor. Çünkü Açıkofis'in mimarları, ciddiyeti bir "duruş" meselesi değil kavrayış meselesi olarak görüyor gibi gözüküyor. En azından mesleki serüvenlerini rahatlıkla ve dolayısıyla gerçeklikle anlatabilme yetenekleri ve "Müşteri kızdırır" – "Mühendis kaçırır" gibi yersiz endişelere gark olmadan "anlatma" istekleri, buna işaret ediyor. Zaten bugün mimarlık üretmek ve düşünmek için de, gerçekten de mesleki alanı hiciv ve espri ile algılayabilmek gerekiyor.