“Amerika’da çalışırken, gökdelenlerin üzerinde bile röleve almanız gerekebiliyor”

Her ikinizin de hem yaşamları hem de kariyerleri son derece paralel ilerlemiş gibi gözüküyor. Öncelikle, ikiniz de Ankara TED Koleji'nden mezunsunuz. Tanışıklığınız da o dönemlere dayanıyor mu?

Evren Aysev: Fatmagül ile Kolej'de tanışmamıştık; o benden bir dönem büyüktü. Ama ilk tanışıklığımız, üniversite birinci sınıf sonundaki yaz stajında oldu. Fatmagül de bizim sınıf ile birlikte yapıyordu stajını. Sonradan gerçekten de, hayatımızın çeşitli dönemlerinde yollarımız kesişti. Zaten çok iyi de arkadaş olduk hemen… Mesela benim ilk iş tecrübem, Şevki Vanlı'nın yanındaydı. O ofiste, Fatmagül de vardı. O sırada ben üniversite son sınıftaydım, Fatmagül de lisansüstünde…

Örneğin her ikinizde Amerika'ya gitmişsiniz, ancak sanırım farklı dönemlerde…

Fatmagül Aslaner: Evren benden bir dönem önce gitti.

Evren A: Fatmagül önce Atlanta'ya gitti. Orada bir burs kazanmıştı. Ben de New York'ta lisansüstü için Columbia Üniversitesi'ne gitmiştim. Ben okulu bitirdim; Fatmagül de oradaki çalışmasını bitirdi. Benim çalışmaya başlamamın hemen ardından da Fatmagül New York'a geldi. Hatta onu Penn Station'dan bir karşılama hikayem vardır ki… (gülüyorlar) Neyse… New York'ta beraberdik.

Peki New York'ta farklı ofislerde mi çalışıyordunuz?

Evren A: Evet, farklı ofislerde çalışıyorduk. Ama yine birbirine benzer yerlerdeydi. Çok "corporate" yerler değil, daha orta ölçekli ofislerdi. Böylelikle ikimiz de inisiyatif alıp işin içine girebiliyorduk. Aslında bu da bizim bilinçli tercihlerimizdi. Yeni mezun genç mimarlar olarak işin içine girebilmeyi istiyorduk. Çok deneyim kazanıyor insan… İşveren ile ilişki kurma, toplantılara katılma ve sunum hazırlama şansınız oluyor.

Fatmagül A: Gökdelenlerin üzerinde röleve alma durumunuz olabiliyor. (gülüyorlar)