Meslek odalarına gelecek olursak?
Belirli bir meslek erbabının ve meslek alanının korunmasına ve geliştirilmesine dayalı örgütlenmeler şeklinde tanımlayabileceğimiz meslek odalarını, sendikal oluşumların küçük ölçekli yansımaları gibi düşünmek gerek bence. Meslek odaları, 1980'lerin sonlarından itibaren kentsel toplumsal muhalefetin çok önemli bir öznesi oldu. Özellikle yürüttükleri dava süreçleri, kentsel projeler karşısında ciddi kazanımlar sağladı. Zaman zaman "hep muhalif" suçlamasıyla karşılaşsalar ve gelişmenin önündeki dirençler olarak algılansalar da ben, odaların çok önemli bir alanı doldurduklarını düşünüyorum. Ama beklentileri çok yukarılara da taşımamak gerekir, çünkü neticede bir meslek alanından ve o mesleği icra eden insanlardan bahsediyoruz ve bunun adı bir çıkar grubudur. Bir çıkar grubu da söylemine, pratiklerine, dolayısıyla çıkarına ters düşen eylemlerin içinde olmaktan imtina eder.
Türkiye örneğinde, Mimarlar Odası ve Şehir Plancıları Odasının yıllar boyunca gecekondulaşmaya, kaçak yapılaşmaya ve imar aflarına meslek gözlüğünden bakınca haklı bulunabilecek gerekçelerle karşı çıkma alışkanlıkları, son dönemde kent yoksulluğunun bu konular üzerinden tartışılır hale gelmesiyle zorlanmaya başladı. Bence bu alışkanlığın kırılması, toplumsal baskının artması ile mümkündür ki kentsel dönüşüm projeleriyle birlikte giderek bu ezberin bozulduğunu ve mesleki karşı çıkışın toplumsal meşruiyeti olan bir söyleme doğru yumuşadığını, hatta mesleki ezberlerin toplumsal gereklilikler karşısında hızla değiştiğini görüyoruz. Bu iki meslek alanı, bir yandan da son dönemde kent yoksulluğunu şiddetlendiren projelerin çıkış noktaları olunca, seçim dönemlerinde oda yönetimleri için giderek kızışan mücadelelere tanık olmamız kaçınılmaz hale geliyor. Bu tartışmaların ve güç mücadelelerinin tamamını doğal ve sağlıklı buluyorum ve ancak bu süreçlerden geçerek yoksullukla mücadelede dava süreçleri dışında da etkin meslek odalarına ulaşabileceğimizi düşünüyorum.